喻凫·唐
敛板贺交亲,
称觞讵有巡。
年光悲掷旧,
景色喜呈新。
水柳烟中重,
山梅雪后真。
不知将白发,
何以度青春。
喻凫·唐
朔漠正秋霖,
西风传夕砧。
沧洲未归迹,
华发受恩心。
露色冈莎冷,
蝉声坞木深。
清晨鈇钺内,
只献白云吟。
喻凫·唐
楚鞋应此世,
只绕砌苔休。
色相栽花视,
身心坐石修。
声寒通节院,
城黑见烽楼。
欲取闲云并,
闲云有去留。
喻凫·唐
坞木殿前空,
山河泽国同。
鸟闲沙影上,
泉落树阴中。
缆舸蒲花水,
萦幡柳絮风。
翛然方寸地,
何事更悲蓬。
喻凫·唐
涧壑吼风雷,
香门绝顶开。
阁寒僧不下,
钟定虎常来。
鸟啄林稍果,
鼯跳竹里苔。
心源无一事,
尘界拟休回。
喻凫·唐
辛勤长在学,
一室少曾开。
时忆暮山寺,
独登衰草台。
名期五字立,
迹愧九年来。
此意今聊写,
还希君子哀。
喻凫·唐
绝杯夏别螺江渡,
单钵春过处士斋。
尝茗议空经不夜,
照花明月影侵阶。
喻凫·唐
路入犬羊群,
城寒雉堞曛。
居人只尚武,
过客谩投文。
马怯奔浑水,
雕沈莽苍云。
沙田积蒿艾,
竟夕见烧焚。
喻凫·唐
眠云喜道存,
读易过朝昏。
乔木青连郭,
长河白泻门。
钟沈残月坞,
鸟去夕阳村。
搜此成闲句,
期逢作者论。
喻凫·唐
远冢松回曲渚风,
一官闻是校书终。
霜情月思今何在,
零落人间策子中。
喻凫·唐
入户道心生,
茶间踏叶行。
泻风瓶水涩,
承露鹤巢轻。
阁北长河气,
窗东一桧声。
诗言与禅味,
语默此皆清。
喻凫·唐
解控复收鞭,
长津动细涟。
空蹄沈绿玉,
阔臆没连钱。
沫漩桥声下,
嘶盘柳影边。
常闻禀龙性,
固与白波便。