曾丰·宋
素闻岭南风,
今假岭南馆。
穷秋余夏蒸,
初腊借春暖。
披衣汗流衣,
握简汗流简。
似登头痛山,
而坐身热坂。
谁其善解纷,
荔枝杂龙眼。
满盘随情堆,
入手信意拣。
强餐饱为期,
一澡得三浣。
疑吞玄冰丸,
复咽飞雪散。
猗欤两清姿,
南多北何罕。
天曾无全功,
地固有偏产。
犹记记客闽,
厌饫腹频坦。
一离余十年,
口与南味断。
渴者易为饮,
志得而意满。
儿辈舌太饶,
平章味长短。
曾丰·宋
大道要为天下公,
割吾所爱以归侬。
北窗不在西湖上,
惊见飞来湖上峰。
曾丰·宋
中置金城外玉池,
池荷挺拔效芳菲。
叶争以绿环三匝,
花逞其红曳四围。
龙国缋人供佛座,
蛟宫缝氏献仙衣。
使君未佛且仙去,
紫橐朝真红炬归。
曾丰·宋
海里山巅著数椽,
舂容仰止已翛然。
仙家自我有方丈,
沙界从今无大干。
万物长春天不夜,
清风莫逆月忘年。
神游不制梦回兴,
未了君臣父子缘。
曾丰·宋
过我跫然惊见君,
无容膝处接殷勤。
火乘云气不为崇,
风挟水声来解纷。
酒榼自随酣盛德,
茶瓯相继醒新闻。
黄扉青琐从今去,
大策清时翰墨勋。
曾丰·宋
禽言劝我不如归,
似念官卑俸入微。
或道哥哥行不得,
家贫归去更无衣。
曾丰·宋
水出犹谙赣,
车行未习韶。
忍看鸢跕跕,
愁听雨潇潇。
岂不欲歌棣,
宁无工颂椒。
妻儿环坐外,
笑语与谁聊。
曾丰·宋
参差鸳瓦封清霜,
玉虬荐瑞初腾骧。
三山一夜应图谶,
晓来沙碛堪褰裳。
莹煌戟户挂弧矢,
瑞气氤氲结霞绮。
帝令来作金鼎和,
趁得寒梅雪香蕊。
精神照座如神仙,
滔滔挥翰倾河源。
杜诗韩笔继骚雅,
凤髓鸾胶家世传。
皇皇辔络辉乡国,
春逐霜蹄满南陌。
禁城龙阁俨图书,
班近天颜还咫尺。
泥书细札九天飞,
好看锦衣蒙衮知。
亨时得路方平坦,
沙堤荦错黄金羁。
年年爱日回南陆,
庆寿阶庭照兰玉。
南陆仙翁识姓名,
星官曾见刊琼籙。
曾丰·宋
湘水前萦带,
蒸江后引裾。
中容齐塔阜,
上建读书庐。
气象河汾上,
规模景佑余。
帝王无异学,
孔孟有遗书。
绛帐讲之熟,
青衿受以虚。
心原逢左右,
理窟悟终初。
糟粕包高厚,
精华寄起居。
作成端若此,
徵用合何如。
学士唐全炬,
经师汉石渠。
致君登栗陆,
措俗减华胥。
访古行陪履,
观光坐接祛。
上台供瓮酒,
傍县具盘蔬。
笑脸人人醉,
设眉个个舒。
传香薰馧馞,
寄傲卧籧篨。
如浴沂中水,
而观濠上鱼。
落晖犹可却,
上马不妨徐。
纪胜俾传远,
书崖字放疏。
姓名年月日,
刻罢赋归欤。
曾丰·宋
义根理密有余功,
更学商周雅颂风。
收拾江山开辟后,
归藏情性混成中。
天么北道君心足,
鬼发其藏我眼空。
归与友朋笑相贺,
江西后社有人同。
曾丰·宋
韶溪经其前,
曹溪纬其背。
峥嵘两溪间,
月华得吾爱。
开山不知谁,
立屋已忘代。
寺碑兵火余,
断石犹未废。
始淂智药公,
与法作无碍。
梁题烟煤中,
残墨犹未败。
始得眉山公,
与寺为不坏。
余诗谩赘疣,
满壁空癣疥。
我生迟百年,
生与眉山背。
鸟为娇人声,
山作傲物态。
老大堂头僧,
曾受智药戒。
试从言下挑,
要看急中对。
寺以月华名,
中包法妙界。
方当月未生,
敢问华安在。
得月而忘华,
堂头大机械。
更和月也忘,
始出机械外。
曾丰·宋
乃翁穷古学,
之子广家声。
头不容高枕,
心无外短檠。
床头周易熟,
角上汉书精。
更得贤师友,
终当大有成。