吴泳·宋
祠事归来夜向晨,
仰瞻天宇肃无尘。
瓶{左扌右刍}金井辘轳晓,
钟撼茅山幡影春。
傍水且栽梅半树,
扫檐莫使雪横陈。
柏台近日清无酒,
赢得吟诗分外新。
吴泳·宋
才上华严第一山,
倚天双阙不曾关。
白花紫柏漫山路,
犹觉桃源在世间。
吴泳·宋
当日麻衣抑未猜,
贵公元自有仙材。
文辞敏妙真星魄,
学问沈潜是圣胎。
黄石授兵非有意,
红旗破贼却归来。
阿同且共玻瓈饮,
源上桃花想未开。
吴泳·宋
少学东坡颇爱奇,
夜抄灯疏爇松脂。
老随年度几弦瑟,
愁怕月窥双鬓发。
蚕市已非吾故国,
菜园犹得子新诗。
閒人不管东风闹,
麦饭枯鱼著顿炊。
吴泳·宋
閒居早是宾俦寡,
有弟山行访鸟窠。
黄卷渐成迂叟僻,
朱颜不似美人酡。
诗因怕事吟偏少,
酒为盾花饮辄多。
珍重山园芳苟饷,
犹胜乡国赵家坡。
吴泳·宋
连空阁道结飞霞,
衲子云游少住家。
问讯两仙呼不应,
鸟啼惊落一岩花。
吴泳·宋
卉木萋萋二月寒,
杏垂红雨涕浪浪。
无司花女太幽绝,
有索酒郎多醉狂。
弄影莫陪张子野,
断肠空忆贺横塘。
春来亦欲寻诗社,
却怕诗工与道妨。
吴泳·宋
晓带鸡星出,
春从鸟道餐。
雾漫旗彩坏,
霜落剑花寒。
天险今虽在,
人谋昔所难。
临关能虎视,
一亮亢曹瞒。
吴泳·宋
锦调巴音只四弦,
倚门空抱向谁怜。
主人一自知音后,
传入王孙绮玳筵。
吴泳·宋
灵气巃嵷羃晓山,
晴曦倒影射阑干。
须臾变态还空寂,
水接天光一片寒。
吴泳·宋
婉娩娴诗画,
僮僮被典章。
有齐先祭洁,
薄汗展衣香。
唁卫心虽切,
伤周义不忘。
勉哉君子正,
彤管尚遗芳。
吴泳·宋
介介汝溪叟,
青衫三址年。
澹如彭泽柳,
帘过石门泉。
漫仕曾我意,
遗文竟有传。
浮山读书处,
定跨玉蜍仙。